Przeci臋tny
Europejczyk parzy j膮 na 艣niadanie. Czasami w po艣piechu wychodzi z
domu do pracy i zostawia stygn膮c膮 na kuchennej szafce, nie zdaj膮c
sprawy, 偶e jej picie w Chinach jest sztuk膮 stawian膮 na r贸wni z
ceramik膮 i kaligrafi膮.
Gdy
by艂em jeszcze dzieckiem, dziadek opowiedzia艂 mi legend臋 o
pocz膮tkach herbaty w mojej ojczy藕nie. Pewnego dnia cesarz Szen
Nung, kt贸ry zajmowa艂 si臋 zielarstwem, odpoczywa艂 pod krzewem
dzikiej herbaty. Mia艂 zwyczaj picia przegotowanej herbaty, zgodnie z
zasadami tradycyjnej medycyny chi艅skiej. Podczas codziennego rytua艂u
wiatr poruszy艂 ga艂膮zkami i kilka listk贸w znalaz艂o si臋 w
naczyniu z wod膮. Cesarzowi nap贸j przypad艂 do gustu, a ponadto
wyda艂 si臋 bardzo orze藕wiaj膮cy. Od tego czasu pi艂 herbat臋
codziennie i z czasem dostrzeg艂 u siebie przyp艂yw si艂 witalnych
oraz popraw臋 samopoczucia.
Kultura
parzenia herbaty w Chinach jest kontemplacj膮 pi臋kna oraz ceremoni膮
艂膮cz膮c膮 pokolenia. Jej przygotowanie podlega 艣cis艂ym,
wypracowanym przez tradycj臋, regu艂om. To niesamowite prze偶ycie
estetyczne dla ka偶dego mieszka艅ca Pa艅stwa 艢rodka. M贸wi si臋
tak偶e o sztuce samodoskonalenia. Nawet w r贸偶nych od艂amach
chi艅skiej filozofii znalaz艂o si臋 miejsce dla tego szczeg贸lnego
napoju. Konfucjani艣ci uwa偶aj膮 go za istotny element rytua艂u
podejmowania go艣ci oraz dar sk艂adany przodkom lub cesarzowi. Mnisi
buddyjscy docenili herbat臋, gdy okaza艂o si臋, 偶e poszerza ich
mo偶liwo艣ci medytacyjne. Taoi艣ci uznali j膮 za cudowny lek,
niweluj膮cy nawet najbardziej skomplikowane dolegliwo艣ci.
Produkcja herbaty dzieli si臋 na kilka etap贸w. Li艣cie s膮 zbierane kilka razy w roku w okresie wegetacji lub tylko raz w roku. Zaraz po zako艅czeniu zbioru poddawane s膮 odpowiedniej obr贸bce. Nast臋pnie rozk艂ada si臋 je na specjalnej drucianej siatce i osusza a偶 do momentu, w kt贸rym obni偶膮 wilgotno艣膰 a偶 o 70 %. Dzi臋ki temu li艣cie staj膮 si臋 gi臋tkie i wiotkie. Jest to te偶 istotne w kontek艣cie ich skr臋cania. Kolejny etap obejmuje sp艂aszczanie i przerywanie 艣ciany kom贸rkowej li艣ci. Nast臋pnie docieramy do procesu fermentacji. Standardowo odbywa si臋 ona przy u偶yciu mikroorganizm贸w takich jak bakterie lub dro偶d偶e. W przypadku herbaty zachodzi jednak tylko proces chemicznego utleniania. Li艣cie rozk艂ada si臋 na sto艂ach, by mia艂y du偶y kontakt z tlenem. To najwa偶niejszy element ca艂ej produkcji, poniewa偶 w tym czasie powstaje smak oraz barwa herbaty. Im d艂u偶ej li艣cie poddawane s膮 utlenianiu, tym ciemniejszy b臋dzie parzony nap贸j. Po fermentacji nast臋puje suszenie, a zaraz po nim sortowanie. Dzi艣 dodaje si臋 do herbaty r贸偶nych aromat贸w poprawiaj膮cych lub wzmacniaj膮cych smak. Nie jest to jednak kluczowy element ca艂ego procesu. Wa偶ne, by zachowywa艂a swoje w艂a艣ciwo艣ci zdrowotne.
Wszystko zacz臋艂o si臋 w Azji. Dzi艣 ca艂y 艣wiat
docenia korzystny wp艂yw herbaty na ludzki organizm. Czarna herbata
poprawia koncentracj臋, zielona natomiast przyspiesza trawienie i
poprawia funkcjonowanie ca艂ego uk艂adu. Jej picie zaleca si臋
r贸wnie偶 osobom starszym, kt贸re maj膮 coraz wi臋ksze problemy z
pami臋ci膮 oraz zdolno艣ciami wzrokowo – przestrzennymi. Skoro
herbata sta艂a si臋 tak popularnym napojem, mo偶e tradycyjna medycyna
chi艅ska stanie si臋 kiedy艣 powszechnym sposobem na dobre
samopoczucie?